Οικονομολόγος δεν είμαι. Παρόλ’ αυτά γνωρίζω ότι στην αγορά υπάρχει ένας πολύ βασικός νόμος. Αυτός δεν είναι άλλος από το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Αυτός καθορίζει τις τιμές και διαμορφώνει το ευρύτερο περιβάλλον των αγοραπωλησιών. Η μεγάλη προσφορά ρίχνει τις τιμές. Η μεγάλη ζήτηση τις ανεβάζει. Το ιδεατό είναι να υπάρχει ισορροπία ώστε να ευνοείται ο καταναλωτής.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην πολιτική. Διότι και η πολιτική σε ένα μέρος της λειτουργεί με τους κανόνες της αγοράς. Υπάρχουν ιδέες ελκυστικές και ιδέες αποκρουστικές. Το τι ζητάει ο λαός είναι αυτό που διαμορφώνει την επικράτηση των κομμάτων και των πολιτικών σχηματισμών.
Το φαινόμενο του ομοφοβικού, σεξιστή, φασιστοειδούς δημάρχου του Βόλου – που δεν θέλω καν να αναφέρω το όνομά του γιατί είναι διαφήμιση – δεν είναι αποκομμένο από την κοινωνία. Για να επικροτείται, κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, το επικίνδυνο παραλήρημά του, σημαίνει ότι υπάρχει ακροατήριο που όχι απλά τον ανέχεται αλλά τον κάνει να νιώθει πιο δυνατός. Σε οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα το εν λόγω ανθρωπάριο θα ήταν ήδη στη φυλακή για σωρεία αδικημάτων. Εδώ τον σέρνουν από τηλεπαράθυρο σε τηλεπαράθυρο για να γράψουν ακροαματικότητες τα μεγάλα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
Το ότι εκλέγεται με αυτά τα ποσοστά αποτελεί ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο. Για οποιοδήποτε νοήμονα πολίτη φαίνεται ανεξήγητο. Όμως στη χώρα που το μεγαλύτερο ποσοστό “κοιτάει την πάρτη του” και δεν μπορεί να δει πιο πέρα από τη μύτη του, αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό. Ο άξεστος αυτός τύπος προφανώς έχει στήσει μια μηχανή εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων που του εξασφαλίζει την πολιτική του βιωσιμότητα.
Το πόσο καλός δήμαρχος ήταν κρίθηκε όταν μέσα σε μερικές μέρες ο Βόλος πνίγηκε δυο φορές από τις νεροποντές και θα ξαναπνιγεί όσες φορές υπάρχουν έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα, διότι δεν υπάρχει κανένα έργο που να προλαμβάνει την καταστροφή. Και δεν θα υπάρξει κάποιο σοβαρό έργο καθώς δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι παραπάνω από την αφεντιά του.
Όμως υπάρχει και μια μεγαλύτερη εικόνα που δεν τη βλέπει το μεγαλύτερο μέρος του λαού. Ο ανεκδιήγητος αυτός τύπος είναι ο κυματοθραύστης ενός άλλου εκλεκτού του συστήματος. Καθότι ο χάρτης της Ελλάδας πρέπει να πάρει συγκεκριμένο χρώμα με το πέρας των εκλογών, ο καθ’ ύλην αρμόδιος περιφερειάρχης που φέρει τη μεγάλη ευθύνη πρέπει να προστατευθεί και να επανεκλεγεί. Έτσι μπήκε ο μπροστά ο δήμαρχος για να φύγουν τα φώτα από τον περιφερειάρχη.
Τι πιο εύκολο σε μια χώρα που ακόμα ο “άντρας παλαιάς κοπής” είναι το προβεβλημένο πρότυπο να ρίξει ένας εκπρόσωπός του μια “πιστολιά στον αέρα” περί των ομοφυλοφίλων και να γυρίσει την ατζέντα αλλού; Το έκανε μάλιστα τόσο χοντροκομμένα τη βραδιά του εκλογικού του θριάμβου ώστε να είναι σίγουρος ότι θα παιχτεί σε πανελλαδικό επίπεδο.
Κι εδώ έρχεται ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Αν ο λαός του γυρνούσε την πλάτη, ακόμα και την ώρα που εκφωνούσε το ομοφοβικό του παραλήρημα, την άλλη μέρα αυτός και οι όμοιοι του θα έκαναν οπισθοχώρηση. Θα είχαμε προσφορά δηλαδή χωρίς αντίκρισμα. Τώρα όμως που ο λαός του εκστασιασμένος τον αποθέωνε, δημιουργήθηκε αυτόματα ζήτηση και άνοιξε το δρόμο και για άλλους που θέλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα οφείλουμε να καταλάβουμε ότι όλα τα πράγματα δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνονται, ούτε φυσικά τόσο ασύνδετα με το ευρύτερο περιβάλλον. Κάποιοι εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες σε βάρος του λαού με το πρόσχημα ότι νοιάζονται γι’ αυτόν. Ο μόνος τρόπος να τους κοπεί η όρεξη είναι να τους ξεμπροστιάζουμε και να τους στέλνουμε απευθείας εκεί που τους αξίζει. Στο περιθώριο.
—
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής